بویلر و دیگ بخار در کلیسا

بویلر و دیگ بخار در کلیسا

دن هاوهان یکی از معروف ترین مهندسین تاسیسات آمریکا و مولف چندین کتاب و ده ها مقاله جالب درباره تاسیسات است که معمولا تجربیات گران بهای خود را به شیوه ای خاص و آمیخته با نوعی طنز بیان می کند.

این یکی دیگر از مقالات اوست که نکات مفیدی را درباره سیستم گرمایش با بخار در کلیسا مطرح می کند. این نکات قاعدتا در ساختمان های مشابه، مثل مسجد، نیز مصداق دارند.

در دنیای مهندسین تاسیسات یک قانون طلایی هست که می گوید: هرگز برای قوم و خویش ها، دوستان و کلیسای محله تان کار نکنید، چون اسم آن را “کار”نمی شود گذاشت! والبته من همیشه این قانون را نادیده می گیرم.

برای همین هم رهنمودهایی را در چنته ام آماده دارم تا اگر روزی کشیش محله مان فهمید که من از سیستم های بخار قدیمی سر در می آورم، به او بگویم.

 

اگر کلیسا نیاز به یک دیگ جدید دارد، خاطر جمع شوید که ظرفیت دیگ متناسب با ظرفیت رادیاتورها انتخاب می شود، نه تلفات حرارتی ساختمان.

ظرفیت حرارتی دیگ باید کاملا با ظرفیت سیستم لوله کشی و توانایی رادیاتورها برای چگالش (تقطیر) بخار مطابقت داشته باشد. کلیساها به لحاظ اینکه در طول هفته چند ساعت در یک روز خاص یا جهت مراسم ویژه ای محل تجمع مردم هستند، نیاز به سیستم گرمایشی دارند که پس از راه اندازی به سرعت قادر به گرم کردن سالن باشد.

کلیسا معمولا سقف بلندی دارند که لازم نیست تا نوک آن گرم شود. از این رو سیستم گرمایش با بخار در این ساختمان ها (شامل سیستم لوله کشی، رادیاتورها و دیگ) عامدا کوچکتر از اندازه محاسبه ای انتخاب می شود تا جابجایی هوا فقط با هدف گرم کردن مردم صورت گیرد و بی جهت تا زیر گنبد کلیسا گرم نشود.

به همین دلیل استفاده از هواکش های سقفی در کلیسا کاری ناشیانه است که فقط سبب گرم کردن غیرضروری سقف کلیسا و دور ریختن هوای گرم لایه های پایینی فضا می شود و این یعنی آتش زدن پول بی زبان.

به یاد داشته باشید که “گرما” بالا نمی رود بلکه این هوای گرم است که متصاعد می شود. اما این هوای گرم فقط آنقدر بالا می رود که سرد شود، آنوقت نزولش آغاز می گردد.

با کوچکتر گرفتن تاسیسات بخار کاری می کنیم که فقط مردم حاضر در کلیسا گرم نگه داشته شوند، سرد بودن سقف اصلا مهم نیست. راستی این را گفتم در هیچ کتابی ننوشته اند؛ تجربه شخصی من است که حالا شما آنرا می دانید.

تنها راه انتخاب دیگ بخار مناسب برای تعویض با دیگ قدیمی این است که ظرفیت حرارتی تک تک رادیاتورها را بررسی کرده و آن ها را جمع بزنید. بعد میزان تلفات حرارتی سیستم لوله کشی را هم محاسبه کنید.

برای این کار برحسب اینکه لوله ها عایق دار یا بدون عایق باشند، ضریب پرت حرارتی لوله ها را از جداول مربوطه در آورید. ناگفته پیداست که تلفات حرارتی لوله های لخت بیشتر از لوله های عایق دار است.

اگر عایق لوله ها از نوع آزبستی است، آنرا با یک عایق مناسب تعویض کنید. با این کار بخار مسافت بیشتری را به همان صورت بخار طی می کند؛

آخر ناسلامتی قرار است بخار در رادیاتورها تقطیر شود نه در لوله ها. به این ترتیب به جای اسراف انرژی ،مقدار قابل توجهی پول کماکان در صندوق کلیسا می ماند.دعای خیر فراموش نشود.

 

هیچ سیستم بخاری نیست که به هواگیر نیاز نداشته باشد.

اگر شما در یک سیستم بخار ،هواگیر ندیدید پس خوب نگاه نکرده اید لوله های بخار هیچوقت خالی نیستند.

همیشه پرند از بخار، هوا یا چگالیده. بسیاری از تاسیسات چی ها موقع رفع عیب سیستم “هوا” را فراموش می کنند چون آن را نمی بینند.

اما”هوا” وجود دارد و هر جا هوا باشد ، بخار نمی تواند برود. برای اینکه بخار را به آن جاهایی که می خواهید بفرستید باید هوای مزاحم را تخلیه کنید.

اتفاقا سیستم های قدیمی بخار تعداد قابل توجهی هواگیر دارند؛ خوب سیستم را بررسی کنید آنها را خواهید یافت. اگر روی این هواگیرها در پوش گذاشته بودنددر پوش ها را بردارید.

هواگیرهای لوله های اصلی برای سیستم بخار بالاترین اهمیت را دارند.

در هر سیستم بخار چنانچه رادیاتورها هواگیر داشته باشند لازم است که در نزدیکی انتهای لوله های اصلی بخار هم هواگیر نصب شود. باید با هوای درون لوله های اصلی و هوای داخل رادیاتورها جداگانه مبارزه کرد.

اگر این را به خاطر داشته باشید با مشکلی برخورد نخواهید کرد. هواگیرهای لوله های اصلی اگر در ست نصب شوند بسیار موثر خواهند بود.

تله های بخار، سبب توزیع صحیح بخار در سیستم می شوند.

m4-2.Mboiler.com.jpg

تله های بخاری که روی رادیاتورها و در انتهای لوله های اصلی بخار در سیستم های بخار دولوله ای می بینید سمت داغ را داغ و سمت سرد را سرد نگه می دارند، و اگر در ست کار نکنند تعادل سیستم بر هم می خورد.

باید همیشه اختلاف دمای قابل توجهی در طرفین تله بخار ترموستاتیک رادیاتور وجود داشته باشد. اگر این اختلاف دما را ندیدید ممکن است تله بخار خراب شده باشد و بخار به جاهایی رفته باشد که نباید برود. در این صورت فشار در سمت خروجی رادیاتور بالا می رود و این شروع دردسر است .

اما شما در طرفین تله بخار نوعی غواصکی و ترموستاتیک(floant& thermostatic trap) و یا نوع سطلی (Bucket trap) اختلاف دمایی نمی بینید. اینها روی لوله های اصلی بخار در سیستم های بخار دولوله ای نصب می شوند.

برای فهمیدن اینکه تله بخار نوعی غواصکی و ترموستاتیک کار می کند یا نه ناچارید یک وصاله (معمولا مهره ماسوره) را در سمت خروجی تله باز کنید تا ببینید چه می شود؛

اگر تله خوب کار کند آنچه بیرون می زند چگالیده و مقدار ناچیزی بخار است. اما اگر حسابی بخار بیرون زد، تله را عوض کنید.

 

اگر روی رادیاتورهای دولوله ای تله بخاری ندیدید،دنبال چیز دیگری بگردید.

شما باید کاری کنید که جریان بخار به خطوط برگشت خشک نرسد.بنابراین اگر هیچ تله بخاری ندیدید،احتمال بدهید که یا روی شیر رفت (supply valve) یا روی زانو مهره ماسوره (union elbow) برگشت یک اریفیس (صفحه ای فلزی با یک شکاف باریک) وجود دارد.

اندازه این اریفیس طوری انتخاب شده است که فقط حدود ۸۰% چگالیده تولید شده در رادیاتور را عبور می دهد.

اگر شیر رفت یا زانو مهره ماسوره را تعویض کردید، ناگزیرید یک تله بخار ترموستاتیک روی رادیاتور نصب کنید. در بعضی از سیستم های قدیمی گرمایش با بخار از وصاله های مخصوص روی رادیاتورها استفاده شده که شامل ساچمه های استنلس استیل یا شیرهای یکطرفه اند.

این وصاله ها سمت داغ را داغ و سمت سرد را سرد نگه می دارند. اگر ناچارید این وصاله های قدیمی را از روی رادیاتورها بردارید، به جای آنها تله های بخار ترموستاتیک بگذارید.

 

بعضی از دیگ های قدیمی را در گودی نصب می کردند.

نصب بویلر بخار در گودی سبب می گردد که بین انتهای خطوط و خط آب دیگ اختلاف ارتفاعی ایجاد شود، که ما به آن سیستم ثقلی می گوئیم.

ترکیب فشار استاتیک (ناشی از اختلاف سطح) و فشار بخار باقیمانده در انتهای خطوط اصلی موجب برگشت آب به دیگ می شود. چنانچه دیگ در گودی نباشد ممکن است یعنی سطح محل استقرار آن پایین تر از سطح رادیاتورها نباشد ممکن است فشار استاتیک کافی فراهم نشود. ضربه چوچ و سروصداهای عجیب و غریب حاصل برگشت آب به لوله هاست.

خطوط برگشت مرطوب را دریابید.

سیستم های بخار مداوما در حال تقطیر کردنند و همه راه ها سرانجام به خط برگشت مرطوب ختم می شود(خط لوله ای که زیر سطح آب دیگ قرار می گیرد). و اگر این خط با لجن و کثافات مسدود شده باشد، چگالیده نمی تواند به دیگ برگردد. در عوض به خطوط اصلی بخار برگشته و سبب ایجاد ضربه قوچ می شود (معمولا در میانه سیکل بخار).

اگر خط برگشت سیستم بخار شما کهنه اند، فرض را بر این بگذارید که حتما مسدودند، مگر اینکه خلاف آن ثابت شود. آب پرفشار را از یک شیلنگ به داخل این لوله ها جاری کنید تا ببینید چه لجنی خارج می شود. اگر می توانید اصلا این لوله ها را تعویض کنید.

این را هم بدانید که خطوط برگشت نیمه مسدود بیشتر برای دیگ بخار جدید(که جایگزین دیگ قدیمی شده) مشکل ایجاد می کنند تا دیگ قدیمی.

دلیلش این است که دیگ های بخار جدید کمتر از دیگ های قدیمی آب می گیرند و نمی توانند منتظر بمانند که چگالیده از میان لوله های برگشت نیمه مسدود به آهستگی به آنها برگردد. دیگی که به دلیل پایین رفتن سطح آب مدام خاموش می شود، آدم را کلافه می کند.

سیستم لوله کشی اطراف دیگ در کارکرد آن اهمیت اساسی دارد.

دیگ جدیدی که به جای دیگ بخار قدیمی نصب می شود،مثل هر جوانی پرجنب وجوش است.برای گرمایش صحیح ساختمان باید بخار در موتورخانه و قبل از گسیل شدن به لوله ها، خشک شود.

دیگ های بخار قدیمی در این مورد هیچ مشکلی ندارد زیرا آنقدر بزرگند که اصلا بخار خشک بیرون می دهند.

اما امروزه خشک کردن بخار امری است که نه در داخل دیگ در لوله های جنب آن صورت می گیرد. سازندگان دیگ بخار به لوله های جنب دیگر به چشم قسمتی از دیگ نگاه می کنند.

اگر دیگ بخار قدیمی را تعویض می کنید، مطمئن شوید که دیگ جدید درست مطابق دستورالعمل کارخانه سازنده نصب می شود.

دیگ های بخار را باید پس از نصب تمیز کرد.

قسم میخورم که نمی دانم شما چطور می توانید خودتان را راضی کنید که در کمتر از یک روز پس از نصب، دیگ بخار جدید را تمیز کنید اگر سیستم کثیف باشد لوله ها در معرض ضربه قوچ قرار می گیرند؛

دیگ به دلیل پایین افتادن سطح آب از حد مجاز خاموش می شود، و شما ممکن است آنقدر کفری شوید که حرف های بدی بزنید! بهترین کار این است که سیستم را با تری سدیم فسفات (Tri-sodium phosphate) تمیز کنید.

لوله های سیستم گرمایش با بخار برای تعداد معینی رادیاتور طراحی شده اند.

اگر تعداد رادیاتورهایی که به لوله بخار اصلی وصل می شوند بیش از حد باشد، بعضی از آنها اصلا بخار دشت نمی کنند و سرد می مانند. تصور کنید که گرمایش با بخار مثل مبارزه ای است بین قدرت دیگ در بخارسازی و توانایی سیستم در تقطیر این بخار.

بدیهی است که طراح اولیه سیستم اندازه لوله ها را روی حساب و کتابی تعیین کرده؛ آنقدر که بتوانند تعداد معینی رادیاتور را تغذیه کنند. افت فشارها و سایر پارامترها همگی با محاسبه از روی نمودار و جدول به دست آمده اند و بر مبنای آنها سیستم لوله کشی و دیگ طراحی و انتخاب شده اند.

اضافه کردن رادیاتور به سیستم، مستلزم بزرگتر کردن لوله هاست و اگر بیش از حد رادیاتور اضافه کنید، سیستم کار نخواهد کرد.

شما می توانید هر کلیسایی را در جهان با کمتر از دوپاوند فشار بخار گرم کنید.

این را از کجا می دانم؟پیشکسوتان خدا بیامرز به من گفته اند؛ آن هم در یک دوجین کتاب قدیم. در گرمایش با بخار فشار مورد نیاز به اندازه لوله ها بستگی دارد، نه اندازه ساختمان.

اگر فشار را پایین تر بیاورید بخار با سرعت بیشتری به رادیاتور می رسد.می دانم درک کردنش مشکل است، اما یک بار این را امتحان کنید.

 

مقاله از: دن هاوهان – ترجمه و اقتباس : مهندس سید مجتبی طباطبائی

! کپی ممنوع * استفاده از مطالب این سایت فقط با ذکر نام منبع بلامانع می باشد * کپی ممنوع !

فرم درخواست قیمت دریافت کاتالوگ مشتریان ما نقشه فنی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *