گرمای گم شده و كاهش تلفات گرمايی

روند كاهش تلفات گرمایی ساختمان طی 60 سال اخیر

کاهش تلفات حرارتی ساختمان

چندی پیش یكی از دوستانم به اسم فرانكو فالكونتی به مناسبت سالگرد طلاقش! من را به شام در یكی از رستوران های ایتالیایی نیویورك به اسم باكارا دعوت كرد كه ساختمان 4 طبقه ای بود متعلق به یكی از اعضای مافیای شهر به اسم: خوزه مارچیانو” معروف به “صورت زخمی ” با تعاریفی كه فرانكو از من نزد مارچیانو كرده بود، او سر میز شام حاضر شد و ضمن شكایت از هزینه بالای گرمایش ساختمان كه بقول خودش نیمی از درآمد رستوران را می بلعید، گفت:

-ببین آقا مهندس من می خوام پیشنهادی بهت بدم كه نتونی رد كنی! با تخصصی كه داری باهاس كاری كنی كه خرج و مخارج گرم كردن ساختمون پایین بیاد. آره قربون اون ریخت ماهت برم ! یوقت نگی نمیشه ها چون اونوقت نه من نه تو! دستمزدتم هرچی باشه رو این دوتا تخم چشمم.

-ببین آقای مارچینو كار به این سادگیا كه فكر كردی نیست. با تهدید و این حرفام كاری از پیش نمیبری. ساختمونت قدیمیه و تلفات حرارتیش زیاده باید واسه این یه فكر اساسی كرد.

باید جداره های بیرونی ساختمون دوباره عایقكاری بشن كه خیلی كار بنایی داره و طول میكشه، اما هزینش بعاد با صرفه جویی انرژی مستهلك میشه.

-غصه كارای ساختمونی رو نخور. من خودم كلی عمله بنا میشناسم كه بهم مدیونن، همه شونو می ذارم سر این كار تا زود تموم بشه راجه به هزینه هاشم نگران نباش، پیشنهادی بهشون میدم كه نتونن رد كنن !

-تو چقدر پیشنهاد بلدی!

-حالا یه خورده منو راجع به تلفات گرمایی ساختمون شیر فهم كن، چون من تا حالا با تلفات انسانی بیشتر سر و كار داشتم تا تلفات گرمایی!

همانجا مختصرا با زبان گانگستر فهم (!) درباره اهمیت جلوگیری از تلفات گرما از جداره های ساختمان وروند پیشرفت این مقوله طی 60 سال اخیر توضیحاتی به او دادم كه چون مبحث مهمی است در اینجا با زبان علمی توضیح بیشتری میدهم:

خیلی سال پیش طراحان و مهندسین دریافتند كه شرایط زمانه بویژه هزینه های انرژی ایجاب می كند كه شیوه ها و مقررات طراحی و ساخت بناها تغییر كنند. پس روش ها از اوایل دهه 1950 تغییر كردند و موضوع”جلوگیری از اسراف انرژی”به یك عامل مهم در بناسازی تبدیل شد.

این مبحث صرفه جویی در مصرف انرژی مخصوصا از اوایل دهه 1970 و افزایش شدید قیمت نفت توسط اپك بیش از پیش جدی شد و انگیزه متخصصین را برای ارائه راهكارهای صرفه جویی انرژی هنگام طراحی و اجرای ساختمان و تاسیسات دو چندان كرد.

این راهكارها عمدتا بر استفاده از مصالح مقاوم در برابر انتقال گرما و همچنین عایق كاری موثرتر جداره ها مبتنی بودند. اگر بخواهید تصویری عینی از تفاوت عایق كاری قبل از دهه 1960 و دهه 1970 را مشاهده كنید بعنوان مثال می توانید به شكل های 1و 2 مراجعه نمایید.

 

 

شكل 1، مثالی از عایقكاری یك نمونه دیوار قبل از دهه 1960 است كه آن موقع عایقكاری اهمیت چندانی نداشت. شكل 2، نیز مثالی از عایقكاری یك نمونه دیوار در دهه های 60 و 70   یعنی دورانی كه موضوع صرفه جویی در مصرف انرژی جدی تر شد را نشان می دهد.

فكر می كنم تفاوت این دو عایقكاری كاملا عیان است و نیازی به توضیح ندارد. هرچه مسئله آلودگی محیط زیست كه عمدتا ناشی از مصرف بی رویه انرژی است جدی تر می شد، موضوع صرف جویی انرژی و عایقكاری ساختمان نیز ابعاد گسترده تری می یافت.

این موضوع در كیفیت عایقكاری دهه 90 به بعد كاملا مشهود است (شكل 3).

 

دستورالعمل نگهداری دیگ آبگرم

گرچه این پیشرفت در عایقكاری در جلوگیری از تلفات انرژی بسیار موثر بود ولی همزمان كیفیت پنجره ها نیز ارتقا یافت واستفاده از پنجره های دو وسه جداره فزونی گرفت.

همچنین تهویه مكانیكی تحت كنترل جایگزین تهویه طبیعی (بازكردن پنجره ) شد و تجهیزات گرمایشی و سرمایشی با راندمان بسیار جای دستگاه‌های قبلی را گرفتند.

 

 

اما حاصل این تحولات چه بود؟ این را می توان با مشاهده جدول 1 و مقایسه مقاومت های گرمایی سقف، دیوارها و پنجره ها و همچنینی دفعات تعویض هوای داخل ساختمان و تلفات گرمایی اجزا ساختمان كاملا دریافت.

موضوع دیگر متاسفانه رواج روش های محاسبه سرانگشتی و سریع در بین مردم و حتی برخی متخصصین طراح برای انتخاب دستگاه ها و اجزا سیستم های تاسیساتی است كه در بسیاری از موارد منجر به انتخاب دستگاه ها و تجهیزات بزرگتر از اندازه مورد نیاز می شود.

این دستگاه ها و تجهیزات بزرگتر یا اورسایز (oversize) نه تنها اطمینان بخش تر نیستند بلكه در تمامی موارد با افزایش سیكل های كاری ویا بعبارت دیگر تعداد دفعات قطع و وصل كردن سیستم خسارات و هزینه های مداومی را بر صاحب ساختمان تحمیل می كنند

ضمن اینكه موجب كاهش سطح آسایش ساكنین نیز می شوند. مثلا انتخاب دستگاه تهویه مطبوع بزرگتر موجب كاهش رطوبت گیری هوای داخل ساختمان به دلیل تعدد دفعات قطع و وصل دستگاه شده و عملا سیستم تهویه مطبوع به ضد خود تبدیل می شوند برخی از مهندسین سعی می كنند خطاها یا مسامحه های خود هنگام محاسبه و طراحی را با در نظر گرفتن یك ضریب اطمینان بالا (حداقل 20%) استتار كنند.

كه این صرف نظر از اینكه با فلسفه مهندسی وشرافت حرفه ای مغایرت دارد ، موجب وارد آمدن خسارت طولانی مدت به كارفرما نیز می شود.

پس چنانچه به هر دلیل لازم باشد دستگاه ها یا تجهیزات سیستم گرمایش قدری بزرگتر یا اورسایز باشند باید با موضوع بطور منطقی برخورد كرد و لازم نیست كه ضریب اطمینان حتما 20% باشد.

باید مواظب بود كه عنوان این ضریب از “ضریب اطمینان “به “ضریب اوهام” تغییر نكند! طبق تجربیات من موارد زیر تقریبا در همه دنیا مصداق دارند:

1. طراحان اغلب به دماهای هوای زمستانی كه توسط اداره هواشناسی منتشر می شود اطمینان نداشته و سر خود آن را چند درجه پایین تر منظور می كنند.
2. آنها همچنین دمای طرح زمستانی داخل را كه 71⁰f توصیه شده است اغلب چند درجه بالاتر در نظر می گیرند تا نكند خدای نكرده كسی سردش شود یا از هوای گرمتر خوشش بیاید!
3. ابعاد اتاق های مورد محاسبه تقریب اضافی گرد می كنند.
4. ضریب اطمینانی از 20 تا 40 درصد برای محاسباتشان در نظر می گیرند و انگار نه انگار كه هزینه این گشاده دستی را كارفرمای بیچاره باید بپردازد.
5. ظرفیت دیگ آبگرم را بر اساس بار گرمایی و ضرایب اطمینان محاسبه می كنند ولی موقع مراجعه به كاتالوگ وقتی ظرفیت محاسبه شده بین دو مقدار مندرج در جدول قرار می گیرد ظرفیت بالاتر را انتخاب می كنند.

 

همه این موارد سبب بروز مشكل “اورسایز ” شدن سیستم می شود. راه حل چیست؟

وقتی یك سیستم گرمایش بزرگتر یا كوچكتر از اندازه لازم انتخاب و نصب می گردد حاصل كار چه كسی را ناراحت می كند: صاحب ساختمان یا ساكنین؟ جواب معلوم است: همه را! صاحب ساختمان كه پول هنرنمایی مهندس طراح را باید بدهد و ساكنین ساختمان كه باید شرایط نامساعد هوای داخل را تحمل كنند اگر صاحب ساختمان خودش هم در همان ساختمان ساكن باشد كه دوبار مهندس طراح را نفرین خواهد كرد.

حتی دستگاه های مدرن كه راندمان بسیار بالایی دارند و اتلاف انرژی آنها بسیار كم است وقتی در شرایط “سیكل كوتاه” ناشی از اورسایز بودن قرار بگیرند بالا بودن راندمانشان تاثیر چندانی در جلوگیری از اسراف انرژی نداشته و بهبودی در شرایط هوای داخل نسبت به دستگاه های قدیمی ایجاد نمی كنند.

پس برای پایین آوردن و منطقی كردن هزینه گرمایش ساختمان ضمن عایقكاری دقیق بدنه ساختمان با استفاده از آخرین شیوه های ایزولاسیون، باید محاسبات را به دقت انجام داده و از به كارگیری بی رویه فرمول های محاسباتی سریع و گشاده دستی در اعمال ضرایب اطمینان پرهیز كرد.

 

 

موچز گراتسیاس سینیور .هر وقت گذرتان به سن كریستوبال افتاد یه سری به خوزه آباد كتول بزنین تا با یه لیوان خاكشیر از خجالتتون در بیام!

هر وقت سیستم ضد عفونی كردن آب گذوشتین خبرم كن، عزت زیاد.

سلام استاد. مایكل اسكالفید هستم از ویرجینیاسیتی ؛ اطراف شهر یه مزرعه دارم. خیال دارم واسه ضد عفونی كردن آب مصرفی از سیستم مدرن UV استفاده كنم . ما اینجا استخر هم داریم؛ میخواستم ببینم این سیستم برای همه مصارف آب كاربرد داره یا نه.

اول بگم سیستم 1ضد عفونی آب با UV همچ زیاد مدرنم نیس؛ بیشتر از 60 سال قدمت داره ولی در طول این سال ها مداوما در حال پیشرفت بوده و كاربردهای اونم گسترش پیدا كرده.

مشکلات دیگ آبگرم در حرارت مرکزی ساختمان

 

برای ضد عفونی كردن آب استخر هم بكار می ره؟

آره ؛ نصب سیستم UV برای آب استخر مقدار كلر لازم در ضد عفونی كردن آبو بشدت كاهش میده.این از نظر بودن كلر باقیمونده در آب واسه پوست و مو و چشم شناگرا خوب نیس بعبارت دیگه آبی كه با اشعه ماوراء بنفش ضد عفونی بشه واسه شنا سالم تره و این مزایا رو داره:

• شنا در استخری كه آبش با اشعه ماوراء بنفش ضدعفونی شده باشه لذتبخش تره چون مواد شیمیایی آب تا 50% كمتره؛
• با استفاده از ضدعفونی كننده های پراكسید همراه با سیستم ضدعفونی UV می شه اصلا كلر زنی رو حذف كرد؛
• فیلتر آب استخر در اثر مواد شیمیایی صدمه نمی بینه؛
• مصرف برقش خیلی ناچیزه؛
• هزینه ضدعفونی كردن آب استخر هم از نظر قیمت اولیه و هم هزینه عملیاتی به شدت پایین می آد.

می شه بیستر توضیح بدین، چون میخام غیر از استخر كوچیكم كه جنبه خصوصی داره یه استخر بزرگ اینجا درست كنم كه واسش بلیط بفروشم تا مردم و كارگرای مزارع اطراف بیان شنا كنن و یه پولی این وسط كاسب بشم، می خواستم بدونم این سیستم ضدعفونی UV برای استخرای بزرگ هم مناسبت داره یا نه.

سیستم ضد عفونی UV واسه استخرای بزرگ هم خیلی مزایا داره ؛

كیفیت آب و همینطور هوای محیط استخر خیلی بهتر می شه. اما یه حسن خیلی مهم ضدعفونی آب استخر با UV كم شدن یا اصلا حذف كلر آزاد در آب استخر ؛ چون بالا بودن سطح كلر آب استخر موجب ناراحتی ها و حساسیت های پوستی و چشمی می شه.

واسه همین ضدعفونی كردن آب استخر با UV و بدون مواد شیمیایی از نظر بهداشتی برای شناگرا خیلی بهتره؛ مخصوصا در استخرهای بزرگ كه تعداد زیاد شناگرا باعث میشه مقدار بیشتری كلر به آب زده بشه.

واسه جكوزی و استخرای داغ آب معدنی هم از این روش ضد عفونی UV می شه استفاده كرد؟

اتفاقا بهترین روش ضدعفونی آب واسه اینجور جاها همینه. الان كارخونه های سازنده سیستم ضدعفونی با UV واحدهای بزرگی مخصوص جكوزی و استخر داغ آب معدنی می سازن.

از مهم ترین مزایای ضدعفونی آب استخر با UV اینه كه نور موج كوتاه ماوراء بنفش خاصیت فوتو-اكسیداسیون داره كه باعث میشه كلرین ها و سایر محصولات سمی كلر در آب از بین بره و این كار بدون اضافه كردن هیچ ماده شیمیایی اضافی صورت می گیره.

ضمنا ضد عفونی با سیستمUV  باعث میشه تمام باكتری های موجود در آب استخر و تجهیزات تصفیه از جمله فیلتر آب نابود بشن و امكان برگشت این باكتریا از فیلتر به آب استخر وجود ندارد.

 

 

! کپی ممنوع * استفاده از مطالب این سایت فقط با ذكر نام منبع بلامانع می باشد * کپی ممنوع !

فرم درخواست قیمت دریافت کاتالوگ مشتریان ما نقشه فنی